COP15 Kopenhagen

Onder auspiciën van "the Uchronians" waren we in december op het Climate Change Congress in Copenhagen.

Op ons zeilschip, een Deense 'schoener', gelegen in Nyhavn, en in de truck op Kongens Nytorv Square, ontvingen we een aantal mensen van 'eco' organisaties, NGO's, en andere groene creatievelingen en individuen.

Doel: ideën en opinies over global warming te delen en de congresgangers een solidair hart onder de riem te steken.

thuis!

Zaterdag 31/10 in de late namiddag thuis, recht uit Leipzig.

Johnny's pa is meegeweest, die wou toch wel eens meemaken hoe zo een moderne truck rijd.

Nu beetje definitiever thuis, voorlopig geen plannen met de tour.

Wel gaan we naar het Climate Change Congress in Copenhagen, begin december.

Meer nieuws later op deze blog!

Van Moskou via St Petersburg en Helsinki naar Leipzig

Lena, Vitali en kids

ferry van Fin naar D

op beurs in Leipzig

Terug over de M10 via St. Petersburg naar Helsinki, deze keer solo.

Zo heb ik wel even tijd om Lena en Vitali te ontmoeten, vrienden van Bregje, die even buiten Moskou wonen. We ontmoeten elkaar aan de kruising met de 3e ring rond Moskou. Gezellig!

Deze 'ringen' rond Moskou zijn fenomenaal, er zijn er 4 (Brussel heeft er 2), en de 4e en grootste ring is 180 km doorsnee en 504 km lang. België past er met een beetje duwen in...

Rest van de reis verloopt voorspoedig, komt alleen nog het laatste spannende deel: de grensovergang met Finland.

Wanneer ik vrijdagavond rond half 8 arriveer, is juist de postwissel bezig, en waarempel, aan

het ATA loket tref ik de ambetante beambte van vorige week. Aiaiai.

Deze is precies ook niet echt blij me weer te zien, hij gooit het ATA Carnet op een hoopje ver weg.

Voor mij is dit de druppel, kan me niet inhouden, en zeg dat als hij niet wil, of onbekwaam is, beter kan opstappen. Zeg ook dat ik een ander beeld van de Russische douane heb, nogal negatief bedoeld.

Zijn collega naast hem vat dit echter redelijk persoonlijk op, neemt het Carnet en zegt dat hij dit wel zal oplossen.

Waarempel, 20' later is alles afgestempeld, dan wat aanschuiven om de autobaantaks te betalen en na vervullen van wat andere formaliteiten sta ik om 22u 30 buiten!

Nog geen 3u om Rusland uit te geraken, ze zijn ons liever kwijt dan rijk blijkbaar...

Om Europa, en Finland in het bijzonder binnen te geraken duurt het exact 16 minuten, incl. in - en uitstappen, stempelen en praatje maken!

Dan op grote parking na grens aan kant, eten en bed in.

Zaterdagmiddag in Helsinki ga ik inchecken op de ferry naar Travemunde (D).
Helaas is er geen plaats niet meer wegens dubbele boekingen, maar als ik zeg dat dit voertuig eigenlijk een camper is, mogen we toch mee, en nog wel tegen een goedkoper tarief.
Aproach gaat wel via de 'cars' gate: rare snuiten van de loketbedienden, en na veel gebel en geregel duwen ze me als allerlaatste boven op het dek. Oef.

Zondagavond aankomst in Trave.

Maandagavond staat de truck al binnen op de SHKG beurs in Leipzig, stand opgebouwd & al.

Dinsdag samen met Jos naar huis met Sigrid haar auto, vrijdag komen we de truck weer ophalen.

Moskou

Federation Tower

Woensdagmorgen staan we terug bij de douane op Moskou Expo Ground, samen met Vlad, logistiek direkteur van de Termoros Group. Hij kan regelen dat we nu buiten mogen om onze presentatie te doen, morgen kunnen we dan vertollen.

Om 13u staat alles klaar voor de presentatie, de locatie is naast het voetbalstadion van Moskou, en is een soort bol waarin plaats voor een 150 gasten.

Die krijgen een complete 5- gangen menu geserveerd, en zo is deze presentatie wel nogal rumoerig!

Gelukkig zeer fijn publiek, veel interesse, zelfs de beroemde professor Taboenshikov is er.

Rond 20u is't gedaan, en om half tien staat de truck weer bij de douane. Met officieel gedatumstempeld volgbriefje. Zeer belangrijk, want transit vervalt vandaag.

Nog gauw een pintje aan de bar van ons ex-casino hotel genaamd KORSTON, en gaan slapen.

Donderdag sta ik er weer, ga proberen het alleen op te lossen.

Kom nogal van een kouwe kermis terug, er wordt me direct te kennen gegeven dat zonder die attesten niets gaat gebeuren.

Meer nog, ze mierenneuken het hele Carnet en vinden zogezegd al 6 manco's in de gegevens.

Ik ga een rondje bellen, o.a. met de douaneattaché vd Belgische Ambassade in Moskou.

Zeggen allemaal hetzelfde: betaal, zoniet sta je dagen/weken.

Ondertussen is Vlad ook al aan het bellen geweest met de ATA- ambtenaar en broker, hij komt tot zelfde conclusie: als we deze problemen opgelost krijgen, vinden ze er toch weer nieuwe.

Niet voor niets rijden deze ambtenaren met de nieuwste modellen M-B en BMW.

Nog kleine bijkomstigheid: mijn visum verloopt op zaterdag, gelukkig kan verlengen zonder problemen op de Belgische ambassade. Een andere bijkomstigheid is de vrachtwagenverzekering, deze verloopt op zondag, en kan blijkbaar alleen verlengd worden bij de makelaar aan de grens, 1000km verder...

Hmm, komt toch een soort gevoel van stress opzetten.

Gelukkig besluiten ze bij Termoros om me uit de nood te helpen, en schieten ze het 'vertollings' bedrag (twv. een maandloon) voor.

Om 17u 45 rij ik Moskou Expo buiten.

Nog gauw een foto van de Federation Tower, Ruslands hoogste building in wording (506m), en vol met Jaga convectoren!

Is Moskou een mooie stad?

Kweenie, ben alleen maar in het hotel, de douane en de forumlocatie geweest, allemaal bij de 2e ring, op de oever van de Moskva rivier...

naar Moskou over de M10

langs de Volga

altijd file op de 2e Moskse ring

uitzicht over Moskou vanuit hotelbed

De M10 is een dik 700km lange 3- en 4 baansweg, die vrijwel rechtoe, rechtaan van St. Petersburg naar Moskou loopt.

Het landschap is overal hetzelfde: moerasland met berkenbomen.
Hier en daar een dorpje met scheefgezakte huizen, en in elk stadje een politiepost langs de weg. Gelukkig geen enkele keer aangehouden!

Om de 10km een tankstation, met of zonder “kafe“.

Het verkeer is 1 lange rij vrachtwagens, de Amerikaanse truck is erg populair, ong 1/3 is zo een beest met lange snuit en nog langere cabine.
Ook verdacht veel Lada's op de baan!

Valt het verkeer overdag redelijk mee, vanaf een u of tien 's avonds gaat de zweep er over.

De Russische camioneurs rijden gelijk de gekken, een 90km/u begrenzer gelijk op onze Europese trucks hoeft hier niet, ze vlammen soms met meer dan 100km/u voorbij.

Omdat deze trucks ook geen tachograaf hebben om de rijtijd te meten, rijden deze truckers zolang ze willen/kunnen.
Om de 50 -60km dan ook wel ergens een ongeval met zo een cowboy.

Vooral op de 3-baans stukken zijn er soms hartverlammende “close- encounters“.

Pfoe. En we moeten ook weer terug over deze weg.

Rond een of 1 is het welletjes geweest, stoppen bij een bewaakte TIR parking, drinken nog flesje Baltika bier, tegen 2u zitten we in bed. Wij, dat zijn dus Sergeij [onderste bed] en ik [bovenste bed].

De parking bewaker wekt ons tegen 6u, en 10' later zijn we weer aan't bollen.

Alle cowboys slapen gelukkig nog, 't is erg rustig, en tegen 11u zijn we kort tegen Moskou.

Eerst wat eten, dan op zoek naar een truckwash.
Rond 13u draaien we op goed geluk bij een grote Volvo truckdealer binnen, en jawel!
15 min later is ie weer spik en span, alleen voor te mogen betalen moeten we 30' wachten: 4blz “ticket“!

Tegen dan heeft onze Moskovitse gids ons gevonden, met zijn hulp staan we rond 16u op de douaneparking van Moskou Expo.

Eerst loopbriefje halen, en Sergeij wordt dan een royale pijn-in-het-gat want veel te braaf en speelt zo open kaart tegen de nogal corrupte Customsbroker en zijn officiele trawanten.

Zo moeten we oa gelijkvormigheidsattesten voorleggen voor delen van de geluidsinstallatie (raar genoeg alleen voor de bekende merken, voor de dure en blijkbaar onbekende versterker hoeft dit blijkbaar niet???), en een verklaring dat de draadloze micro's niet voor militaire doeleinden bestemd zijn. (??)
Gaat vandaag niet meer lukken, laten de truck op de bewaakte douaneparking, en tegen zessen zijn we in ons hotel.

Ziet er niet goed uit. Het hotel gelukkig wel.

St Petersburg

Petrus en Pauluskerk, in het kleine kerkje is de schrijn van de Romanovs

voor het Hermitage op het Paleisplein

Dvortsovaja Plosjad (Paleisplein)

Door al die douane trubbels pas zondag namiddag aangekomen.

Eerst truckwash, nog op ouderwetse manier met borstel en spons.

Truckwasser spreekt ook Engels, maar alleen in songtitels:

- wassen gaat "with a little help from my friends".

- maar hij "can't get no satisfaction" in zijn werk.

Geen tijd om uit te rusten, want er is een rondrit gepland, mét politiebegeleiding!

Eigenlijk mag je met een truck niet St Petersburg binnenrijden, maar Termoros heeft een speciale vergunning en een politie Lada met zwaailicht geregeld.

Op alle kruispunten vrije doorgang en als lichten op rood staan, geen probleem: gaaas!

St Petersburg is een werkelijk mooie stad, je waant je zo in Italië, mooie architectuur, en goed geconserveerd.

Goeie presentatie ook, goed georganiseerd, geïnteresseerde gasten.

Direkt na de prsttie gaan we door naar de douane om ons Carnet te laten afstempelen.

Op een goed u' tijd is dit gebeurd, dankzij Sergei, iemand van bij TMR, die ook met de truck meegaat naar Moskou.

Filegewijs zijn we pas tegen 20u St Ptbg uit, tussendoor nog gauw een hapje gegeten in een shoppingcenter groter en moderner dan Wijnegem Shopping.

zoveelste grensverhaal...

van vrijdagnacht tot zondagmiddag aan de grens Finland/Rusland gestaan om Rusland binnen te geraken.

Vertrokken om 22u uit Helsinki, voor de grens, 170 km verder, 13km truckfile, genre start/stop, maar dan om de 2-3u. Zaterdag tegen de middag eindelijk aan de grens, Finland uitgeraken duurt 15 min.

Dan begon het Russisch grenscircus: je moet vanalles gaan regelen:

- inschrijven (1u)

- elektronisch registreren (2u) 

- geld wisselen (1u)

- verzekering (2,5u)

- transportvergunning (1u)

- controle (3u)

Na ploegenwissel halve circ weer opnieuw, want nieuwe dou-aan vindt dat er toch ergens iets scheelt... Man heeft zeer duidelijk krom zin, en geen goesting om ATA Carnets in te vullen, werkt dus met alles tegen.

Rond 23u 30  komt hij tot de conclussie dat de uitnodiging van onze klant in Rusland niet in orde is omdat daar geen reden bijstaat waarom we deze goederen bijhebben.

Er staat nochtans duidelijk op dat dit expositiemateriaal is en we een expositie gaan doen...

Gelukkig is Irina, ons contact bij de klant nog wakker en gaat ze deze papieren doorfaxen.

Ik vind het welletjes, en ga zondagochtend rond 01u bed in. 

Om 6u komt de faxmadam melden dat de fax binnen is.

Ermee naar de beambte, en waarempel, alles in orde! Nu nog stempelen.

Papieren gaan op een hoop, wachten dus.

Om 8u bij volgende shiftwissel nog altijd niets gebeurd.

Tegen 9u begint de volgende douaneambtenaar aan ons document.

Hij wil wel stempels zetten, maar alleen op het "transit" papier.

Terwijl dit zeer duidelijk "import" is...

Niets aan te doen, transit of niets.

Ben al blij dat we dit tenminste hebben, rest zien we wel weer.

Tegen 11u 30 zondagmiddag gaat de slagboom open, St Petersburg, here we come!  

Helsinki Forum

4 (vier!) bezoekers!

Da's nog minder dan in Talinn.

En dan was er nog een halve Jaga'er bij: Valdis van Riga, en een madam van F.I.T.

Dus eigenlijk maar 3 echte.

En ene heeft vlgs mij de halven tijd geslapen...

Maar die is naderhand wel het langste blijven hangen.

Wel raar, alles alleen gedaan, heb constant zitten overlopen en dubbelchecken.

Tja...

Helsinki

Aangekomen!

Is eigenlijk toch wel mooie en gezellige stad.

Was hier nog wel eens, maar had nooit de tijd om eens tegoei rond te kijken.

Nu dus wel, hangt wel speciale atmosfeer, zo van Europees & beetje Russisch samen.

Vrij strakke en koele architectuur, maar dat bepaalt juist de sfeer.

Anders dan de rest van Scandinavië...

Snö!

Vanmorgen wakker met sneeuw!

Brr. Dat belooft.

Middag in Stockholm, op naar ferrykantoor.

Boot vol, volgende ook...

Boot naar Turku ook vol.

Oeps.

Dan maar met flutverhaal over oa. (niet bestaande) reservatie geprobeerd, en jawel: via de reserve-lijst dan toch om 16u 40 op de boot geraakt! (boot vertrekt om 16u 45). Oef!

Nog meer chance: de voorlaatste was een Finse madam met een 24m (!) vrachtwagencombinatie, en daar wil je echt niet mee in 1 hut liggen.

Zij gelukkig ook niet met mij (?), dus krijg ik een hut op het toeristendek.

Grote boot, lekker eten, veel volk.

Krijg een plaats toegewezen aan een tafel met Russische ingenieurs, terug van congress in Stockholm. Allemaal hydro- en fysica ingenieurs; toch gezellig, heb al kunnen oefenen met Vodka drinken!

Dwars door Zweden

Toch al tot in Jönköping geraakt!

Gisteren vertrokken via de "Ruhrpot", dan via de Baustellen-route (A1) van Dortmund naar Hamburg.

Vandaag mooi weer, wel koud, hier is het nu 3°!

Morgen de boot op van Stockholm naar Helsinki.

èweg

Alles ingeladen,

op de valreep nog paspoort en visum gereed (dank u, D&D+ !).

ATA Carnet afgestempeld bij de douane, T-shirts opgehaald door Fons (ook merci!)

Ma heeft gisteren nog gauw wafels gebakken, (dus: merci!)

Magda blijft helaas thuis, het nadeel van werken in het onderwijs is dat je je verlof niet kan regelen.

Johnny zal het dus alleen moeten doen...

Hey ho, let's go!

JEWT deel 3 ziet er als volgt uit:

Helsinki - St Petersburg - Moskou

Terug via Leipzig, daar gaan we op een beurs staan met de truck.

Start op 11/10, terug thuis rond 1/11.

Verder geen concrete plannen.

Senegal

trouwceremonie, zonder bruid!

openbaar vervoer in Dakar
vismarkt in Mbour
bij Lut en Mamadou thuis

Wat een reis!

Van alle plaatsen ooit bezocht, heeft Toubab Dialow, en Senegal in het algemeen wel het meeste indruk gemaakt. En impact gehad...

De kleuren, geuren en vooral de mensen maken Afrika tot wat het is: een geweldig Continent!

Down to the wedding tour

Binnenrijden in Toubab Dialow
de Sahara...
nog een paar km's tot Nouakchott

Naar Senegal dus.

Wij gaan gewoon met het vliegtuig, maar Johnny's broer Stef en zijn maat Bjorn gaan met de motor.

Zij willen op 4 weken tijd op-en-neer van Bree naar Toubab Dialow, waar Lut woont, en terug.

Volg hun avonturen op:

http://downtotheweddingtour.blogspot.com

en nu?

Tja.

Crisis dus.

Voorlopig geen concrete plannen, in het najaar waarschijnlijk naar Rusland, en misschien, heel misschien, naar Noord-Amerika...

Privé gaan we wel naar Senegal, waar Lut en Mamadou zullen trouwen op 7 augustus.

Thuis!

1 mei 2009

Terug thuis na 153 dagen onderweg...

Salone del Mobile Milano

Elk jaar is er in Milaan een beurs voor meubelfabrikanten en design.
Eigenlijk niet alleen voor meubels, ook voor alles wat rond interieur- en andere architektuur hangt. Deze beurs is wereldberoemd, alle grote internationale merken zijn hier vertegenwoordigd.

In de Rho-Fiera beurshallen staan de grote meubelmerken zoals Hulsta, Natuzzi, B&B, noem maar op.

In de stad daarentegen, heb je een kleine 400 locaties, waar je alle andere zaken & merken kan vinden. Wij zelf staan met Jaga in Zona Tortona, waar je vooral design en trendy merken vindt.

Hier verhuurt iedereen wel ergens een showroom, garage, living of inkomhal, en die locaties worden dan zo hip mogelijk ingericht.

Eigenlijk is dit een soortement kunstgallerij, maar dan verspreid over de stad.

Kwaad zeggen hoeveel mensen hier naartoe komen, ettelijke honderdduizenden alleszins.

Alle hotels zijn al maanden volgeboekt, en durven tot het 4 dubbele vd prijs vragen. Onze collega's hun hotel kostte de dagen voor de beurs 80€/nacht, nu 260€/n.

's Avonds is het hier koppen lopen, de straten zijn verkeersvrij, het lijkt bijna een kermis.

Vooral zaterdag was een topdag, mensen stonden aan te schuiven in de straat, bijna onverantwoord druk...

Wij met de truck daar tussenin natuurlijk!

Nu maandag is het zeer rustig, seffens komt de camionet en gaan we stillekens beginnen afbreken.

Dan: naar huis!!!

Como

Zondagavond hebben we met Anneleen en Tilly, onze collega's afgesproken in Milaan, tot dan blijven we lekker in Como staan, kunnen we ook ineens onze was van 3 weken doen.

Op zaterdagmiddag doen we een boottochtje op het Como meer: moooi!

Meteora

Terug naar huis.

Omdat we niet genoeg douane documenten hebben om via de Balkan te rijden, gaan we via Griekenland naar Italië.

Istanbul - Thessaloniki - Larissa - Igoumenitsa, deze weg willen we volgen.

Op deze weg zien we een bordje "Meteora".

Daar hebben we Nien over horen spreken, dat zijn die beroemde kloosters bovenop de rotsen.

Ideale plaats om te overnachten ook! Met de truck op een camping deze keer, gezellig, is nog een klimmers- camping ook. We verbroederen tot laat met Fransen, Duitsers, Zwitsers en Grieken.

's Anderendaags nemen we in Igou' de boot naar Ancona, vrijdag zijn we in Como, daar moeten we enkele colli's uit onze truck overladen op transport naar België.

Wijzelf blijven in Milaan, waar we met de truck promo gaan doen op het "Salone del mobile", waar Jaga een stand heeft.

Istanbul

Istanbul, poort naar Azië, stad van tegenstellingen.

Hier eindigt officieel het Europese gedeelte van deze tour.

En geen betere stad om te eindigen dan hier.

Cultuur, gastvrijheid, noem maar op, je hebt er alles.

Dit is echt genieten.

We ontmoeten er Mieke & Sam, een erg emo-moment...

Via Roemenië en Bulgarije naar Turkije

Donderdagmorgen, 9 april.

We zijn we nu ong. 250 km van Odessa vandaan, gesteld dat we bij Bohlgrad over gemogen hadden.

Na een zeer onrustige nacht gaan we weer de weg op.

We steken de Prut over bij Galati, en rijden op't gemak naar Calarasi. Daar steken we met een ferry de grensDonau over, en via Varna en Burgas gaat het naar de Bulgaars/Turkse grens bij Malko Tarnovo.

Bulgarije is een werkelijk mooi land, met zeer vriendelijke mensen.

De grens is een formaliteit, de Turkse beambte zegt: "Welcome in Türkiye!"

Vrijdagavond zijn we in Istanbul, dit is echt de ultieme eindstad van onze tour...

Door Moldavië

's Morgens: we hebben niet echt zin om ons nog eens door Chisinau te wurmen, en kiezen voor een alternatieve, kortere weg door het binnenland. Via Causani - Cimislia - Comrat naar Galati in Roemenië.

Dit is wel een echte binnenweg, op plaatsen rijden we niet harder dan 10 km/u, putten van 20 cm en dieper. Wél zeer mooie panorama's!

Voor Comrat staat er plots een vrachtwagen dwars op de weg, met een politieauto erbij.

De politiemannen verschrikken bij het zien van een buitenlandse nummerplaat, en jawel, er volgt weer een serieuze controle. Daarna zijn ze allebei druk bezig met bellen, de hoogste in rang druk sticulerend over ons, dat is wel duidelijk aan zijn gebaren. Dan kijkt hij ons zeker 5 min. wezenloos aan, en zegt alleen maar: "problem, problem".  Shit, wasdanu?

Dan komt de andere terug, doet teken dat we mogen verder rijden, en wijst ons de weg rondom Comrat via binnenste binnenwegjes.

Wanneer we ergens vrij dicht langs Comrat- centrum rijden, zien we mensen met vlaggen...

Ondertussen krijgen we van Theo een berichtje met de vraag of we zonder problemen uit Md zijn geraakt.  ???

De grens dan, Moldavië uit gaat snel, we hebben wel de indruk dat we geseind zijn, want een grenspolitieagent grijpt zijn gsm als hij onze papieren controleert.

De Roemenen zijn zeer verbaasd als ze horen dat we helemaal van Odessa naar daar zijn gereden. Of we dan niets hebben gemerkt van de revolutie in Md?

Revolutie???

Dat verklaart alles, de intense controle bij de grens, de politie, enz...

Chance dat we niet door Chisinau gereden zijn, daar was de opstand het ergste, er zijn zelfs doden gevallen...  Blijkt ook dat in Comrat protestbetogingen waren...

Er waren zondag verkiezingen, en de halve bevolking is blijkbaar niet akkoord met de uitslag.

Djiezes...